บทที่ ๑o
ไปเก็บครั่ง
คูนก้มหาเศษครั่งใต้ต้นสะโกก็ไม่พบเลยแม้แต่ชิ้นเดียว
จึงมองขึ้นไปบนต้นไม้เพื่อลองหาครั่งใหม่ แต่ก็ไม่เห็น และระหว่างที่คูนกำลังหาครั้งอยู่นั้นจันดีก็ตะโกนมาบอกว่าจับครั่งได้แล้ว
พอคูนมาเห็นครั่งด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็เลยลองเอาตัวครั่งบิออกแล้วบี้บนฝ่ามือ
ปรากฏว่ามีสีแดงติดมือ
ลุงกาเดินผ่านมาเห็นเด็กองคนกำลังหาครั่งอยู่พอดีจึงเข้าไปทัก
ด้วยความที่ตนก็กำลังหาครั่งอยู่เหมือนกัน
ก็เลยแบ่งครั่งให้เด็กๆทั้งสองคนนี้ไปขาย กิโลกรัมละสามบาท
คูนถามลุงกาว่าพวกพ่อค้าเขาจะเอาครั่งไปทำอะไรกัน
ลุงกาก็ตอบว่าเขาเอาไปทำเป็นตราไปรษณีย์ หรือทำเป็นสีย้อมผ้าก็ได้ และครั่งพวกนี้มันจะดูดน้ำเปลือกไม้เป็นอาหาร
เมื่อพ่อผ่านมาเห็นคูนกำลังเก็บครั่งอยู่ก็เข้ามาถาม
คูนบอกกับพ่อว่าจะหาเงินไปซื้อเข็มกลัดลูกเสือ
พ่อก็ตอบกลับไปว่าดีแล้วรู้จักหาเงินเอง แต่เลิกหาครั่งได้แล้ว พรุ่งพ่อจะซื้อเข็มกลัดให้...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น