บทที่ ๗
งานสงกรานต์
อีกสามวันจะถึงวันสงกรานต์
แม่ของคูนได้เอาเปลือกข้าวมาตำข้าวพอกินได้สามวัน
เพราะช่วงวันสงกรานต์นั้นทุกคนจะเอาแต่สนุกสนานอย่างเดียว จนไม่มีเวลาตำข้าว
พอถึงวันสงกรานต์ พ่อและแม่ก็ปลุกคูนและน้องๆอีกสองคนตั้งแต่เช้าเพื่อไปรดน้ำดำหัวคุณย่าที่บ้านท่าน
พอเป็นอันเสร็จพิธีแล้วพ่อก็รีบกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวเข้าป่ากับลุงเข้ม ส่วนแม่ก็พาเด็กๆไปเล่นน้ำในวันสงกรานต์
คืนหนึ่งคูนตื่นเต้นมาก เพราะพ่อบอกกับคูนว่าจะพาคูนไปฝากตัวกลับหลวงพ่อเคนที่วัด เพื่อให้คูนได้เรียนหนังสือ เมื่อถึงวันรุ่งขึ้นคูนก็ดีใจมากขึ้นเมื่อรู้ว่าจันดีลูกของป้าบัวศรีกับลุงเข้มจะมาเรียนด้วย
เมื่อถึงวันที่คูนได้มาเรียนกลับหลวงพ่อเคน
มีช่วงหนึ่งหลวงพ่อก็ถามว่าคูนรักใครมากที่สุด คูนก็ตอบว่าพ่อแม่ บุญหลายและยี่สุ่น หลวงพ่อก็ถามต่อว่าแล้วเกลียดใครมากที่สุด
คูนก็นั่งนึกอยู่สักพักแล้วก็ตอบว่าท้องฟ้าครับเพราะมันไม่เคยให้ฝน มันให้แต่ความแห้งแล้ง เมื่อหลวงพ่อได้ยินเช่นนั้นก็ตีก้นคูนแรงๆแล้วให้คูนพูดว่า
ต่อไปผมจะไม่โทษท้องฟ้า เพราะท้องฟ้าไม่เคยโทษใคร...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น